شاید نتوانید هر بار جلوی قشقرق به پا کردن فرزندتان را بگیرید، ولی با استفاده از نکات زیر قادر خواهید بود از رسیدن به بدترین حالت آن جلوگیری کنید.
این مطلب را مجله کودک، تیم پژوهشی و آموزشی آی‌قصه از سایت معتبر parents ترجمه و بازنویسی کرده است.
پیش از رفتن به فروشگاه مواد غذایی، خود را برای قشقرق فرزندتان آماده کنید. طوری برنامه‌ریزی کنید که فرزندتان پیش از خارج شدن از منزل برای خرید یا گشت و گذار در شهر، خوب استراحت کند و غذا بخورد، یکی از اسباب‌بازی‌ها و یا کتاب‌های مورد علاقه‌اش را با خود همراه داشته باشید، و از او بخواهید به شما در انتخاب برخی از وسایلی که لازم دارید کمک کند. از کوره در رفتن بچه‌ها اغلب زمانی شروع می‌شود که از دادن چیزی که می‌خواهند به آن‌ها امتناع می‌کنید، بنابراین، بهتر است از استراتژی پیشنهادی آلن گرین، پزشک و استاد بالینی کودکان در دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد (که خود پدر چهار فرزند است) استفاده کنید: با خود قلم و کاغذ ببرید و هر وقت کودک نوپای شما چیزی خواست به او بگویید، “بگذار اینجا یادداشتش کنم”. به این شکل، فهرستی از خواسته‌هایش درست کنید و در انتهای گردش خود، گزینه‌هایی که از نظرتان بهتر و سالمتر است برایش بخوانید و بگذارید از میان آن‌ها خودش یکی دوتا را انتخاب کند. تهیه فهرست، حواسش را پرت می‌کند، باعث می‌شود احساس کند او را به حساب می‌آورید، و نوید دریافت پاداش در انتهای مسیر را به او می‌دهد.
از قبل به او هشدار دهید. کودکان نوپا از غافلگیری خوششان نمی‌آید، بنابراین قبل از ترک پارک یا منزل دوستتان، بارها و بارها به اوهشدار داده و یادآوری کنید که بزودی باید به خانه برگردید و با این کار، از بروز جنجال احتمالی جلوگیری کنید. بچه‌ها اگر بدانند که دقیقا چه اتفاقی قرار است بیفتد، خیالشان راحت‌تر می‌شود، بنابراین، گفتن جملاتی مثل “میتونی دو بار دیگر با اسکوترت دور پارک بچرخی، ولی بعدش باید برویم خانه”، به آن‌ها حس کنترل خواهید داد. از دادن وعده و وعیدهایی مانند “می‌توانی 5 دقیقه با اسکوترت سواری کنی”، به آن‌ها خودداری کنید. از آنجایی که کودکان نوپا هنوز قادر به گفتن ساعت نیستند، وقتی زمانشان تمام شود احساس می‌کنند مورد حمله قرار گرفته‌اند.
سعی کنید دستوراتتان به آن‌ها، مختصر و آسان باشد. در کل، براحتی می‌توان حواس کودکان کم سن‌و‌سال را پرت کرد. در خیلی مواقع، می‌توان قشقرق کودک را با دادن دستورات اولیه که مختصر و کوتاه بوده، انجام آن برایش آسان باشد، و بسرعت توجهش را به خود جلب کند، متوقف نمود. به گفته دکتر پوتگال، “هرچه این دستورات جزئی‌تر باشند، بهتر است”، مثلا بگویید، “سگ را نزن”. بجای استفاده از واژه‌های مبهمی چون “بچه خوبی باش” سعی کنید با جملاتی کوتاه و مشخص، از او بخواهید کار دیگری انجام دهد مثلا بگویید، “بیا با هم نقاشی کنیم.” تغییر سریع مکان نیز می‌تواند موثر باشد (مثلا بگویید، “وقت آب دادن به گل‌ها است!”).
تسلیم قشقرق کودکتان نشوید. والدین در اکثر مواقع، مخصوصا در اواخر روز که خیلی خسته هستند وسوسه می‌شوند که تسلیم جیغ و شیون کودک شوند و به حرفش گوش کنند. ولی نباید تسلیم شوید. اگر کم بیاورید و تسلیم او شوید، فرزندتان یاد می‌گیرد که با گریه و شیون و قشقرق به پا کردن می‌تواند به خواسته‌هایش برسد.
به او حق انتخاب بدهید. بعضی وقت‌ها فرزندتان فقط می‌خواهد کنترل اوضاع را در دست داشته باشد، بنابراین، با دادن حق انتخاب در محدوده‌ای که از قبل تعیین کرده‌اید، چیزی که می‌خواهد را تا حدی به او بدهید. مثلا از او بپرسید، “دوست داری اول چه کاری را انجام دهی، موهایت را شانه کنی یا دندان‌هایت را مسواک بزنی؟” دکتر پوتگال، راه‌حلی ساده در این زمینه ابداع کرده که به گفته خودش، تنها پس از دو یا سه بار جواب می‌دهد. از قبل برای کودک خود توضیح دهید که اگر کاری که از او می‌خواهید را انجام ندهد – مثلا لباس خوابش را نپوشد – شما تا سه خواهید شمرد و اگر او باز هم آن کار را نکند، دستتان را روی دستانش خواهید گذاشت و او را در انجام آن هدایت خواهید نمود. سپس همه چیزهایی که برایش توضیح داده بودید را انجام دهید. ابتدا از این روش شما متنفر خواهد بود، زیرا استقلالش را به چالش می‌کشد، ولی در نهایت، از آن تبعیت خواهد کرد.
