مدرسه برویم یا نرویم، در ایران مسئله این است!
در مقاله بازگشت همه به سوی مدرسه است؟ از باز شدن مدارس در کشورهای دیگر و مشکلات هر کدام برای رعایت کردن پروتوکل‌های بهداشتی در مقابل شیوع بیماری کرونا گفته شد. وقتش هم که باشد باید به ایران و کشور خودمان بپردازیم. مجله کودک، تیم پژوهشی و آموزشی آی قصه پس از صحبت با تعدادی از والدین و گشتی در اخبار روز این مطلب را برای شما آماده کرده است.
خواندیم در دنیا کشورهایی که هنوز نتوانستند بیماری را مهار کنند تصمیمی برای باز کردن مدارس نگرفته‌اند. کشورهایی که تعداد جان باختگان بر اثر کرونابه صفر و یا زیر ۱۰ نفر رسیده کم کم مدرسه‌ها را باز کردند.
در ایران اما ماجرا فرق می‌کند. میزان مرگ و میر کاهش نیافته و حتی آمار مبتلایان کنترل نشده است. با این وجود وزیر آموزش و پرورش تصمیم گرفت زنگ آغاز سال تحصیلی را بزند. این در حالیست که وزارت علوم هیچ قصدی برای کلاس‌های حضوری دانشجویان ندارد. این را هم بگوییم که کنکور در همین شرایط با همه دعواها و گمانه‌زنی‌ها برگزار شد.
اما بیاید در این باره صحبت کنیم که مدرسه‌ها در ایران با چه تدابیری باز می‌شوند. اگر بچه‌های مدرسه ای دارید میدانید که از اسفند سال گذشته مدرسه‌ها تعطیل و آموزش به صورت آنلاین و با نرم افزار شاد انجام می‌شد. اوایل آمادگی کم و به قول مسئولین زیرساخت‌ها هنوز فراهم نبود. اما به مرور هم معلم‌ها و هم خانواده دانش‌آموزها خود را با شرایط تطبیق دادند. همه امیدوار بودند با آمدن تابستان از شر ویروس کرونا خلاص شوند اما با گرم شدن هوا و زمزمه‌های متخصصین درباره حضور با دوام این ویروس بیشتر کشورهای دنیا خودشان را برای موج بعدی بیماری در پاییز آماده کردند.
در کشور ما اما مسئولین همچنان تصمیم جدی برای باز کردن مدرسه‌ها و ادامه تحصیل نگرفتند. حتی خبرگزاری هایی که به سرعت دنبال اطلاع رسانی هستند هم در مقابل این تنوع خبری دچار سردرگمی شدند. وزیر آموزش و پرورش در مرداد ماه به تلویزیون رفت و با تشکر از همکاری صدا و سیما برای مدرسه‌ای به وسعت ایران گفت: با اضافه شدن به محتوای آموزشی تولید شده در سال گذشته مجموعه کاملی از تولیدات برنامه آموزشی را خواهیم داد که گام بزرگی در جهت عدالت آموزشی خواهد بود. امسال نیز برنامه‌ای برای شروع سال تحصیلی داریم و متناسب با وضعیت هر منطقه و پروتکل‌های اعلامی وزارت بهداشت تا جایی که بتوانیم کلاس‌ها را به صورت حضوری برگزار خواهیم کرد و اگر نتوانیم به صورت حضوری برگزار کنیم، از طریق آموزش تلویزیونی، شبکه رادیویی، شبکه شاد و تولید بسته‌های آموزشی امر آموزش را پیش خواهیم برد.
می بینید که ابتدا صحبت از ادامه تحصیل به شیوه آنلاین بود و در تمام طول تابستان معلمین و مدرسه‌ها خود را برای کلاس‌های مجازی آماده می‌کردند برنامه هم بر این بود که ۱۵ شهریور یعنی دو هفته زودتر از همیشه مدارس کارشان را شروع کنند، تا اینکه تنها ۴۸ ساعت قبل از شروع سال جدید تحصیلی وزیر آموزش و پرورش اعلام کرد مدارس در تمام مقاطع تحصیلی باید حضوری شوند. فکر می‌کنید به همینجا ختم شد، خیر! همان ابتدا هم هیچ اتفاق نظری درباره حضور یا عدم حضور بچه‌ها وجود نداشت تا جایی که اعلام کردند صبح شنبه والدین زنگ بزنند اگر مدرسه باز بود بچه‌ها را بفرستید.
در مورد بحث های منطقه بندی هم کسی به توافق نرسید. قرار بود مناطق قرمز آموزش را کاملا غیر حضوری و مناطق زرد نیمه حضوری و باقی مناطق حضوری کنند. این وضعیت آشفتگی به گونه‌ای شد که هر شهر و استان و هر مدرسه ساز خودش را بزند و باعث اعتراض والدین شود. تعدادی از مدارس آموزش را به طور کل آنلاین کردند، برخی با شیوه نیمه حضوری روزهایی در هفته را برای آمدن بچه‌ها تعیین و باقی آموزش را غیر حضوری کردند، در دسته مدارس حضوری هم تنوع زیاد است، برخی شیفت بندی کردند و با تغییر ساعت، میزان حضور کودکان در فضای بسته کلاس را کمتر کردند.
نبود یک تصمیم گیری واحد به جز والدین صدای اعتراض خیلی از شخصیت‌های فرهنگی، سیاسی و حتی مجری‌های تلویزیون را در آورد و به سوژه داغ این روزها بدل شد. به هر حال داریم از ۱۴ میلیون دانش‌آموزش که امیدهای یک کشور هستند صحبت می کنیم.
بالا گرفتن حجم اعتراض‌ها وزیر آموزش و پرورش را به تلویزیون کشاند تا اعلام کند ما از ابتدا نگفتیم حضور دانش‌آموزان الزامیست، مدارس اگر بخواهند می‌توانند آموزش را به شیوه مجازی پیگیری کنند.
صحبت ما همینجا تمام نمی شود هنوز هم با گذشت چند روز از شروع سال جدید تحصیلی، آموزش و پرورش به سوالات مربوط به نحوه بازگشایی مدارس پاسخ نداده است. پس ما هم منتظر می مانیم تا ببینیم این قصه به کجا می رسد. مجله کودک، تیم پژوهشی و آموزشی آی قصه را دنبال کنید تا در کنار مطالب آموزشی قصه‌های خوب بخوانید.
