چطور به بچه‌ها آگاهی نسبت به غریبه‌ها را یاد دهم؟
وقتی با بچه‌های کوچکم بیرون می‌روم، برخی افراد غریبه با رفتاری دوستانه و لبخندی بر لب، به سمت ما می‌آیند تا سلامی بگویند. اگرچه دوست دارم بچه‌هایم با همه مؤدب باشند، ولی از طرفی، دلم می‌خواهد به آن‌ها یاد دهم که نباید با غریبه‌ها حرف بزنند. چکار کنم که باعث سردرگمی و گیجی آن‌ها نشوم؟
این مطلب را مجله کودک، تیم پژوهشی و آموزشی آی‌قصه از سایت معتبر kidshealth ترجمه و بازنویسی کرده است.
جمله “با غریبه‌ها صحبت نکن”، یکی از قوانین اصلی همه والدین، طی نسل‌های متمادی بوده است. اما گاهی اوقات بچه‌ها باید با غریبه‌ها حرف بزنند. چراکه مثلا اگر گم شوند یا احتیاج به کمک داشته باشند، به چه کس دیگری می‌توانند رجوع کنند؟
پس بجای اینکه قانون وضع کنیم، بهتر است به بچه‌ها یاد دهیم چه زمان‌هایی می‌توانند با غریبه‌ها صحبت کنند و چه وقت‌هایی نه. زمانی که فرزندانتان همراه با شما بیرون از منزل هستند، اشکالی ندارد که بگذارید به غریبه‌ها سلام کنند و کمی با آن‌ها حرف بزنند. چرا که شما آنجا حاضر و ناظر بر ماجرا بوده و از آن‌ها محافظت می‌کنید.
اما اگر فرزندتان تنها باشد و یک فرد غریبه به او نزدیک شود، داستان فرق می‌کند. به بچه‌های خود بگویید که اگر غریبه‌ای سمتشان آمد و پیشنهاد سواری با اتومبیل و یا خوراکی و اسباب‌بازی به آن‌ها داد، یا از آن‌ها خواست به او مثلا در پیدا کردن سگش کمک کنند، از آن آدم فاصله بگیرند و با صدای بلند فریاد بزنند “نه!” و سریع از محل دور شوند. فرزند شما باید حتما اتفاقی که برایش افتاده را برای بزرگسالی که مورد اعتمادش است (مثلا معلم یا کارمند مراقبت از کودکان) تعریف کند. همینطور اگر کسی – خواه غریبه باشد، خواه یکی از اعضاء خانواده یا از دوستان شما – از کودک شما بخواهد رازی را پیش خودش نگه دارد، یا سعی کند بخش‌های خصوصی بدن او را لمس کند، یا از او بخواهد که بدن او را لمس کند، باز هم کودک باید به همان شیوه بالا رفتار کند.
اکثر بچه‌ها نسبت به غریبه‌هایی که ظاهر بداخلاق یا ترسناک دارند، محتاطند و از آن‌ها دوری می‌کنند. اما بیشتر کودک‌آزارها و آدم‌رباها ظاهری عادی دارند و بسیاری از آن‌ها حتی تعمدا سعی می‌کنند قیافه‌ای دوستانه، بی‌خطر و جذاب برای بچه‌ها داشته باشند. پس بجای قضاوت آدم‌ها بر اساس ظاهرشان، به بچه‌ها یاد دهید آن‌ها را بر اساس اعمال و رفتارشان قضاوت کنند.
همچنین باید آن‌ها را تشویق کنید تا به حس غریزی خود هم اعتماد کنند. به آن‌ها بیاموزید در مواقعی که با کسی احساس ناراحتی می‌کنند یا حس می‌کنند مشکلی در کار است – حتی اگر نتوانند آن را تشریح کنند – باید سریعا از آن فرد دور شوند.
با این تفاصیل، اگر فرزندتان تنها باشد و نیاز به کمک یک فرد غریبه داشته باشد، تکلیف چیست؟ اول، باید کسی را پیدا کنند که یونیفرم به تن دارد، مثلا یک افسر پلیس، نگهبان، یا کارمند فروشگاه. اگر هیچ کسی که یونیفرم به تن داشته باشد پیدا نکردند، آنگاه باید به سراغ پدربزرگ و مادربزرگ ها، زنان، و یا کسانی که بچه به همراه دارند بروند تا شاید بتوانند به آن‌ها کمک کنند. باز هم به آن‌ها در مورد اعتماد به غرایزشان یادآوری کنید: اگر حس خوبی به شخص خاصی ندارند، باید به کس دیگری مراجعه کنند.
امکان ندارد بتوانیم همیشه از بچه‌ها در برابر غریبه‌ها محافظت کنیم. اما می‌توانیم به آن‌ها در مورد رفتارهای مناسب و اینکه اگر کسی از خط قرمز عبور کرد و کار نامتعارفی انجام داد چه باید کرد، آموزش دهیم. اگر فرزندتان تمامی این نکات را به ذهن بسپارد، می‌تواند با امنیت کامل در خارج از منزل و دور از شما وقت بگذرانند.
